Rudolf Nureyev: Ο Θρύλος του 20ου αιώνα

Ο Rudolf Nureyev Khametovich (17 Μαρτίου 1938 - 6 Ιανουαρίου 1993) ήταν ένας από τους πιο λαμπρούς χορευτές κλασικού μπαλέτου του 20^ου αιώνα. Οι καλλιτεχνικές του ικανότητες εισχώρησαν στους εκφραστικούς τομείς του χορού δίνοντας ένα νέο ρόλο στον άνδρα χορευτή του μπαλέτου, ο οποίος παλαιότερα βοηθούσε μόνο στην στήριξη των γυναικών. Το 1961 δραπέτευσε από τη Ρωσία και έφτασε στη  Δύση, παρά τις προσπάθειες της KGB  να τον εμποδίσουν. 

Τα πρώτα χρόνια και σταδιοδρομία του στα μπαλέτα Κίροφ

Ο Nureyev γεννήθηκε σε ένα τρένο κοντά στο Irkutsk, στη Σιβηρία, εντός της Σοβιετικής Ένωσης, κατά τη διάρκεια που η μητέρα του Feride  ταξίδευε προς το Vladivostok, όπου ο πατέρας του Hamit είχε διοριστεί ως πολιτικός κομισάριος του Κόκκινου Στρατού. Μεγάλωσε ως ο μοναδικός γιος της οικογένειας σε ένα χωριό κοντά στην Ούφα στη Σοβιετική δημοκρατία του Bashkortostan. Η αγάπη του για το χορό ξεκίνησε όταν η μητέρα του πήγε εκείνον και τις αδελφές του σε μια παράσταση του μπαλέτου «Song of the Cranes». Ως παιδί τον ενθάρρυναν να χορεύει σε Bashkir λαϊκές παραστάσεις. Η θέληση του έγινε σύντομα αντιληπτή από καθηγητές του, οι οποίοι τον ενθάρρυναν να εκπαιδευτεί στο Leningrad. Σε μια στάση στη Μόσχα της περιοδείας με μια τοπικό συγκρότημα μπαλέτου, ο Nureyev έδωσε οντισιόν για το Μπαλέτο Μπολσόι και έγινε δεκτός. Ωστόσο, ένιωσε ότι η σχολή του Μπαλέτου Κίροφ ήταν καλύτερη και έτσι άφησε τις περιοδείες με το τοπικό συγκρότημα μπαλέτου και αγόρασε ένα εισιτήριο για το Leningrad.

Λόγω της διακοπής της Σοβιετικής πολιτιστικής ζωής που προκάλεσε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ο Nureyev κατάφερε να γραφτεί σε μια μεγάλη σχολή μπαλέτου μέχρι το 1955, όπου σε ηλικία 17 ετών έγινε δεκτός από την Χορογραφική Σχολή του Λένινγκραντ, η οποία συνεργαζόταν με το Μπαλέτο Kirov.

O Alexander Ivanovich Pushkin έδειξε ενδιαφέρον για τον επαγγελματισμό του Nureyev δίνοντας τη δυνατότητα στο δεύτερο να ζήσει μαζί με τον ίδιο και τη σύζυγό του. Μετά την αποφοίτησή του, ο Nureyev συνέχισε να χορεύει με το Μπαλέτο Kirov και προχώρησε με σκοπό να γίνει σολίστ του συγκροτήματος.

Στο διάστημα των τριών ετών που έμεινε στο Kirov, χόρεψε 15 ρόλους, συνήθως με παρτενέρ του την Ninel Kurgapkina, με την οποία είχαν πολύ καλή συνεργασία, παρόλο που εκείνη ήταν σχεδόν μια δεκαετία μεγαλύτερη απ’ αυτόν. Έγινε ένας από τους γνωστούς χορευτές της Σοβιετικής Ένωσης και του επιτράπηκε να ταξιδέψει εκτός της Σοβιετικής Ένωσης. Έτσι χόρεψε στη Βιέννη, στα πλαίσια του Διεθνούς Φεστιβάλ Νεολαίας. Λίγο καιρό αργότερα όμως, του ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού ότι δεν θα του επιτρεπόταν να ξαναπάει στο εξωτερικό.

Αυτομόληση και καριέρα στη Δύση

Μέχρι τα τέλη του 1950, Νουρέγιεφ είχε γίνει μια αίσθηση στη Σοβιετική Ένωση. Ωστόσο, καθώς το Μπαλέτο Kirov ετοιμαζόταν να πάει σε μια ευρωπαϊκή περιοδεία, ο ανυπότακτος χαρακτήρας του και η αντισυμβατική στάση του Nureyev, τον κατέστησαν σύντομα πιθανό υποψήφιο για ένα ταξίδι προς τη Δύση, κάτι που έμελλε να αποτελέσει κίνηση ζωτικής σημασίας για τις φιλοδοξίες της Σοβιετικής κυβέρνησης να απεικονίζουν την πολιτιστική υπεροχή τους. Το 1961 ο κορυφαίος άνδρας χορευτής του Kirov, Konstantin Sergeyev, τραυματίστηκε και o Nureyev επιλέχτηκε για να τον αντικαταστήσει στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής περιοδείας του Kirov. Στο Παρίσι οι αποδόσεις του ενθουσίασαν το κοινό και τους κριτικούς. 

Ο Nureyev θεωρήθηκε ότι είχε παραβιάσει τους κανόνες σχετικά με την συνεργασία με τους αλλοδαπούς, κάτι το οποίο ανησυχούσε τη διαχείριση του Kirov. Η KGB ήθελε να τον στείλει αμέσως πίσω στη Σοβιετική Ένωση. Ως πρόσχημα, του ανακοίνωσαν ότι δεν θα ταξιδέψει με το συγκρότημα στο Λονδίνο για να συνεχίσει την περιοδεία του, γιατί ήταν αναγκαίο να χορέψει σε μια ειδική παράσταση στο Κρεμλίνο. Επειδή αυτό δεν λειτούργησε του είπαν ότι η μητέρα του ήταν σοβαρά άρρωστη και έπρεπε να γυρίσει αμέσως στο σπίτι να την δει. Ήξερε ότι όλα αυτά ήταν ψέματα και πίστευε ότι αν επέστρεψε στην ΕΣΣΔ, το πιο πιθανό ήταν να φυλακιστεί επειδή οι πράκτορες της KGB τον είχαν υπό διερεύνηση.

Στις 16 Ιουνίου 1961 στο αεροδρόμιο Le Bourget στο Παρίσι, ο Rudolf Nureyev δραπέτευσε με τη βοήθεια της Γαλλικής αστυνομίας και μίας κοσμικής φίλης του από το Παρίσι, της Clara Saint. Μέσα σε μια εβδομάδα, είχε υπογράψει συμβόλαιο με το Μπαλέτο Grand Ballet du Marquis de Cuevas και χόρευε στο μπαλέτο "Η Ωραία Κοιμωμένη" με την μπαλαρίνα Nina Vyroubova. Σε μια περιοδεία της Δανίας γνώρισε τον σολίστ του Βασιλικού Μπαλέτου της Δανίας Erik Bruhn, ο οποίος έγινε ο εραστής του, ο πιο στενός του φίλος και ο προστάτης του μέχρι το θάνατό του Bruhn το 1986. 

Παρά το γεγονός ότι ζητούσε για πολλά χρόνια από τη Σοβιετική κυβέρνηση να του επιτραπεί να επισκεφτεί τη μητέρα του, δεν του έδιναν την άδεια να το πράξει μέχρι το 1987, όταν η μητέρα του πέθαινε και ο Mikhail Gorbachev έδωσε τη συγκατάθεσή του για αυτή την επίσκεψη. Το 1989 κλήθηκε να χορέψει το ρόλο του James στο μπαλέτο La Sylphide με το Μπαλέτο Kirov εντός του θεάτρου Marιinsky στο Leningrad. Η επίσκεψη αυτή έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς από τους καθηγητές και τους συνεργάτες του, που είχαν να τον δουν από τότε που δραπέτευσε, να τον συναντήσουν.

Royal Ballet

Η πρώτη εμφάνιση του Nureyev στη Βρετανία ήταν σε ένα γκαλά μπαλέτου που οργανώθηκε από την Πρίμα Μπαλαρίνα του Royal Ballet Dame Margot Fonteyn. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε για την ενίσχυση του Royal Academy of Dance, της Ακαδημίας διδασκαλίας κλασσικού μπαλέτου στην οποία ήταν Πρόεδρος. Χόρεψε το «Poème Tragique», μία σόλο χορογραφία του Frederick Ashton, και στο pas de deux  του Μαύρου Κύκνου από το μπαλέτο «Η Λίμνη των Κύκνων».

Η Dame Ninette de Valois του πρόσφερε μια σύμβαση προκειμένου να ενταχθεί στο Royal Ballet ως κορυφαίος χορευτής. Η πρώτη του εμφάνιση με το «Giselle» με παρτενέρ την Margot Fonteynστις 21 Φεβρουαρίου 1962. Η Fonteyn και ο Nureyev έγιναν έτσι ένα θρυλικό ζευγάρι στον κόσμο του μπαλέτου. Ο Nureyev έμεινε κορυφαίος χορευτής στο Royal Ballet  μέχρι το 1970, όταν προήχθη σε Κορυφαίος Guest Καλλιτέχνης, κάτι το οποίο του παρείχε τη δυνατότητα να αυξήσει τον αριθμό των διεθνών guest εμφανίσεων και περιοδειών του. Συνέχισε να χορεύει τακτικά με το Royal Ballet μέχρι το 1980 που αποφάσισε να συνεργαστεί με Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού (Paris Opera Ballet).

Ο Nureyev και οι συνεργασίες του στο χορό

Ο Rudolf Nureyev και η Margot Fonteyn αποτέλεσαν ένα θρυλικό ζευγάρι στον κόσμο του μπαλέτου. Άφησαν εποχή με τις εμφανίσεις τους και συνέχισαν να χορεύουν μαζί για πολλά χρόνια, ακόμα και μετά την αναχώρηση του Nureyev από το Royal Ballet. Η τελευταία τους εμφάνιση μαζί ήταν στο Baroque Pas de Trois στις 16 Σεπτεμβρίου 1988, όταν εκείνη ήταν 69 ετών και εκείνος 50 ετών, με συμπρωταγωνίστρια την Carla Fracci η οποία ήταν 52 ετών. Ο Nureyev είπε χαρακτηριστικά κάποτε για τη Fonteyn ότι χόρευαν με «ένα σώμα, μια ψυχή».

Επίσης ο Nureyev και η Fonteyn χόρεψαν μαζί στην πρεμιέρα του μπαλέτου  «Marguerite και ο Armand», το οποίο δημιούργησε ο Sir Frederick Ashton και αποτελεί ένα από τα χαρακτηριστικά τους μπαλέτα. Αργότερα ο Kenneth Mac Millan αναγκάστηκε να τους αφήσει να χορέψουν στην πρεμιέρα του μπαλέτου «Romeo and Juliet», το οποίο εκείνος είχε χορογραφήσει για δύο άλλους χορευτές, την Lynn Seymour και τον Christopher Gable. Είναι διαθέσιμες ταινίες με το ζευγάρι Fonteyn - Nureyev να χορεύουν στις Συλφίδες, στη Λίμνη των Κύκνων, στο Ρωμαίος και Ιουλιέτα και σε άλλα μπαλέτα.

Όμως ο Nureyev χόρεψε και με πολλές άλλες κορυφαίες μπαλαρίνες της εποχής του. Γιόρτασε για τη μεγάλης διάρκειας συνεργασία του με την πρίμα μπαλαρίνα Assoluta Eva Evdokimova. Συγκεκριμένα εμφανίστηκαν για πρώτη φορά μαζί στη Συλφίδα το 1971 ενώ το 1975 την επέλεξε για να χορέψει στην παράσταση της Ωραίας Κοιμωμένης στο Φεστιβάλ Μπαλέτου του Λονδίνου. Η Evdokimova συνέχισε να είναι η παρτενέρ που επέλεγε για πολλές guest εμφανίσεις και περιοδείες σε όλο τον κόσμο για περισσότερα από 15 χρόνια.

Κινηματογράφος και Τηλεόραση

Το 1962, ο Nureyev έκανε το ντεμπούτο του στο σινεμά σε μια κινηματογραφική έκδοση του μπαλέτου «Les Sylphides». Το 1977 έπαιξε τον Ροδόλφο Βαλεντίνο στην ταινία του Ken Russell «Valentino», αλλά τελικά αποφάσισε να αφήσει την καριέρα του ως ηθοποιός, προκειμένου να αφοσιωθεί σε σύγχρονες χορογραφίες με το Εθνικό Μπαλέτο της Ολλανδίας το 1968. Το 1972, ο Sir Robert Helpmann τον προσκάλεσε να χορέψει στην δική του παραγωγή του μπαλέτου «Δον Κιχώτης» σε μια περιοδεία Αυστραλία. Η κινηματογραφική εκδοχή αυτής της παραγωγής (1973) περιλαμβάνει τον Nureyev και τη LucetteAldousως Κίτρι στους πρωταγωνιστικούς ρόλους, τον Helpmann στο ρόλο του Δον Κιχώτη και τους χορευτές του Μπαλέτου της Αυστραλίας.

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970, ο Nureyev εμφανίστηκε σε πολλές ταινίες και περιόδευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες παίζοντας σε μια αναβίωση του μιούζικαλ του Broadway «Ο Βασιλιάς και εγώ». Ήταν ένας από τους φιλοξενούμενους αστέρες στην τηλεοπτική σειρά «The Muppet Show», όπου χόρεψε σε μια παρωδία με την ονομασία «Λίμνη των Χοίρων», τραγούδησε το τραγούδι «Baby, It's Cold Outside» σε ένα ντουέτο με την Miss Piggy, ενώ στο φινάλε τραγούδησε και χόρεψε το «Top Hat, White Tie and Tails». Το 1981, η εταιρεία Thames Television γύρισε ένα ντοκιμαντέρ με τον Nureyev. Το 1982, έγινε πολιτογραφημένος Αυστριακός. Το 1983 έπαιξε ένα μη-χορευτικό ρόλο στην ταινία «Exposed» με τη «Nastassja Kinski».

Διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού

Το 1983 διορίστηκε διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, όπου διευθύνοντας συνέχισε ταυτόχρονα να χορεύει και να προωθεί νεότερους χορευτές. Παρέμεινε εκεί ως χορευτής και επικεφαλής χορογράφος μέχρι το 1989. Μεταξύ των χορευτών που προετοίμασε ήταν οι: Sylvie Guillem, Isabelle Guerin, Manuel Legris, Elisabeth Maurin, Elisabeth Platel, Charles Jude και Monique Loudieres. Παρά την εξέλιξη της ασθένειας του προς το τέλος της θητείας του, εργάστηκε ακούραστα, σκηνοθετώντας νέες εκδόσεις των παλιών κλασικών έργων και δημιουργώντας πρωτοποριακές χορογραφίες για την εποχή του. Η δική του έκδοση για το μπαλέτο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» έγινε δημοφιλής επιτυχία.

Προσωπικότητα

Ο Nureyev δεν συμβιβαζόταν εύκολα με τους κανόνες, τους περιορισμούς και την ιεραρχική τάξη και μερικές φορές παρουσίαζε μια ευμετάβλητη ιδιοσυγκρασία. Η ανυπομονησία του γινόταν αισθητή κυρίως όταν οι αδυναμίες των άλλων εμπόδιζαν τη δουλειά του. Οι περισσότερες μπαλαρίνες με τις οποίες χόρεψε, συμπεριλαμβανομένων των: Antoinette Sibley, Gelsey Kirkland και Annette Page απέτισαν φόρο τιμής σε αυτόν ως ένα διακριτικό παρτενέρ.

Στον κοινωνικό του περίγυρο ανήκαν οι: Gore Vidal, Freddie Mercury, Jackie Kennedy Onassis, Mick Jagger, Liza Minnelli,  Andy Warhol και Talitha Pol, αλλά ταυτόχρονα ανέπτυξε και μια δυσανεξία για τις διασημότητες. Κράτησε σταθερές τις παλιές του φιλίες, μέσα και έξω από τον χώρο του μπαλέτου, για πολλές δεκαετίες και θεωρήθηκε πιστός φίλος γενναιόδωρος φίλος. Ήταν γνωστός για την εξαιρετική γενναιοδωρία του σε πολλές μπαλαρίνες, γεγονός που τον τιμά διότι τους πρόσφερε τη βοήθεια του σε δύσκολους καιρούς για εκείνες. Στην περίπτωση της μπαλαρίνας Lynn Seymour, η οποία ήταν στενοχωρημένη που δεν της δόθηκε η ευκαιρία να χορέψει στην πρεμιέρα του μπαλέτου του Mac Millan «Romeo and Juliet», ο Nureyev έβρισκε συχνά έργα γι 'αυτήν, ακόμη και όταν εκείνη είχε κατάθλιψη και προβλήματα με το βάρος της με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βρει ρόλους για να παίξει.

Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1970, όταν ήταν ακόμη στην ηλικία των 40, συνέχιζε να ερμηνεύει μεγάλους κλασικούς ρόλους. Ωστόσο στα τέλη της δεκαετίας του 1980, οι μειωμένες του δυνατότητες απογοήτευσαν τους θαυμαστές του. Ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, βοήθησε την εταιρεία να ανέλθει μέσα από μια σκοτεινή περίοδο και να σημειώσει μια επιτυχημένη πορεία. Η δική του έκδοση για το μπαλέτο «Ωραία Κοιμωμένη» παρέμεινε στο ρεπερτόριο, ανανεώθηκε και μαγνητοσκοπήθηκε με πρωταγωνιστή τον προστατευόμενο του Manuel Legris. Όταν ήταν άρρωστος, προς το τέλος της ζωής του, εργάστηκε για την τελική παραγωγή του μπαλέτου «La Bayadère», που ακολουθεί πιστά την έκδοση του Μπαλέτου Kirov, στο οποίο χόρευε όταν ήταν νέος.

Τα τελευταία χρόνια

Όταν το AIDS εμφανίστηκε στη Γαλλία γύρω στο 1982, ο Nureyev θορυβήθηκε. Ο χορευτής βρέθηκε ότι ήταν θετικός για τον ιό HIV το 1984, αλλά για πολλά χρόνια δεν δεχόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με την υγεία του. Ο Nureyev παρουσίασε μια σημαντική πτώση το καλοκαίρι του 1991 και η τελική φάση της νόσου άρχισε την άνοιξη του 1992.

Τον Μάρτιο του 1992, ο Rudolf Nureyev ζώντας με το AIDS σε προχωρημένο στάδιο, επισκέφθηκε το Καζάν και εμφανίστηκε ως μαέστρος μπροστά στο ακροατήριο του Ακαδημαϊκού Θεάτρου Όπερας και Μπαλέτου του Καζάν, το οποίο σήμερα παρουσιάζει το Φεστιβάλ Ρούντολφ Νουρέγιεφ στο  Ταταρστάν. Επιστρέφοντας στο Παρίσι, είχε υψηλό πυρετό και εισήχθη στο νοσοκομείο Notre Dame du Perpétuel Secours στο Levallois-Perret , ένα βορειοδυτικό προάστιο του Παρισιού. Υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση για μια φλεγμονή στην καρδιά. Εκείνη την εποχή, αυτό που τον ενέπνευσε για την καταπολέμηση της ασθένειας του ήταν η ελπίδα ότι θα μπορούσε να εκπληρώσει μια πρόσκληση για το ανέβασμα του μπαλέτου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Prokofiev με το American Ballet Theater στις 6 Μαΐου 1992 στη Metropolitan Opera της Νέας Υόρκης.

Τον Ιούλιο του 1992, o Nureyev έδειξε σημάδια ανανέωσης. Η τελευταία του δημόσια εμφάνισή έλαβε χώρα στις 8 Οκτωβρίου 1992, στην πρεμιέρα της νέας παραγωγής του μπαλέτου «La Bayadère», στο Palais Garnier, σε χορογραφία Nureyev μετά Marius Petipa για το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού. O Nureyev είχε καταφέρει να αποκτήσει μια φωτοτυπία του πρωτότυπου έργου από τον Minkus, από τη Ρωσία το 1989. Αυτό σήμαινε ότι οι πλήρεις τέσσερις πράξεις του μπαλέτου θα μπορούσαν να παρουσιαστούν για πρώτη φορά στη Δύση από τη Ρωσική επανάσταση. Το μπαλέτο ήταν ένας προσωπικός θρίαμβος, αν και η σοβαρότητα της κατάστασής της υγείας του ήταν εμφανής. Ο Γάλλος υπουργός Πολιτισμού, Jack Lang, απένειμε εκείνο το βράδυ στη σκηνή το υψηλότερο πολιτιστικό βραβείο της Γαλλίας στο Nureyev, το Αξίωμα του Λεγεώνα των Γραμμάτων και των Τεχνών.

Θάνατος, κηδεία και αφιερώματα

Ο Nureyev ξαναμπήκε στο νοσοκομείο Notre Dame du Perpétuel Secours στο Levallois-Perret, στις 20 Νοεμβρίου 1992 και παρέμεινε εκεί μέχρι το θάνατό του από καρδιακή προσβολή λίγους μήνες αργότερα, σε ηλικία 54 ετών. Η κηδεία του έγινε στο μαρμάρινο φουαγιέ του Paris Garnier Opera House. Πολλά αφιερώματα έγιναν μνημονεύοντας την λαμπρότητά του ως χορευτής. Ένας τέτοιος φόρος τιμής προερχόταν και από τον Oleg Vinogradov του Kirov Ballet  της Αγίας Πετρούπολης της Ρωσίας:

"Ότι έκανε ο Nureyev στα δυτικά, ποτέ δεν θα μπορούσε να γίνει εδώ».

Ο τάφος του Nureyev, σε ένα ρωσικό νεκροταφείο στο Sainte-Genevieve-des-Bois  κοντά στο Παρίσι, αποτελείται από έναν τάφο ντυμένο με ένα μωσαϊκό από ένα ανατολίτικο χαλί. Ο Nureyev ήταν παθιασμένος συλλέκτης εντυπωσιακών χαλιών και υφασμάτων που ήταν αντίκες. Καθώς το φέρετρο του κατέβαινε στο έδαφος, παιζόταν η μουσική από την τελευταία πράξη της Giselle και στον τάφο του άφησαν τα παπούτσια μπαλέτου του μαζί με λευκά λουλούδια.

Μετά από πολλά χρόνια στέρησης μιας θέσης στην ιστορία του Kirov Ballet, η φήμη του Nureyev του αποκαταστάθηκε. Το όνομά του ξαναμπήκε στην ιστορία του Kirov και μερικά από τα προσωπικά του αντικείμενα τοποθετήθηκαν στο θεατρικό μουσείο της Αγίας Πετρούπολης. Στην περίφημη Ακαδημία Βαγκάνοβα, μια αίθουσα για πρόβες, προς τιμήν του, έλαβε το όνομα του. 

Επιρροή

Η επιρροή που άσκησε ο Nureyev στον κόσμο του μπαλέτου, άλλαξε ολόκληρη την αντίληψη που υπήρχε για τους άντρες χορευτές. Σε δικές του παραγωγές, στους κλασικούς ανδρικούς ρόλους πρόσθεσε περισσότερη χορογραφία. Μια άλλη σημαντική επιρροή του ήταν το πέρασμα διαμέσου των συνόρων μεταξύ κλασικού μπαλέτου και μοντέρνου χορού συνδυάζοντας και τα δύο στις χορογραφίες. Σήμερα είναι φυσιολογικό για τους χορευτές να λαμβάνουν εκπαίδευση σε δύο μορφές, αλλά στην πραγματικότητα ο Nureyev ήταν ο δημιουργός τους και διακρίθηκε εξίσου τόσο στο σύγχρονο όσο και στον κλασικό χορό. Η χορογράφος σύγχρονου χορού Martha Graham  δημιούργησε ένα έργο ειδικά για εκείνον. Επίσης ο Gene Kelly είχε προσπαθήσει να συνδυάσει το μοντέρνο και το κλασικό στυλ στην ταινία, ενώ ο Nureyev σημείωσε σημαντική πρόοδο στην αποδοχή του Σύγχρονου Χορού στη σφαίρα του "Κλασικού  Μπαλέτου".

Σχετικά Links:

http://www.nureyev.org/

http://www.imdb.com/name/nm0638159/

http://www.bbc.co.uk/bbcfour/audiointerviews/profilepages/nureyevr1.shtml

http://www.culturekiosque.com/dance/Features/rhebaya.htm

http://www.nysun.com/arts/from-russia-with-love/61345/

Πηγή πληροφοριών: Wikipedia.org

Πηγή εικόνας: www.ilpost.it