Τα 10 πιο εντυπωσιακά στοιχεία για τους χορευτές μπαλέτου

Εσείς γνωρίζατε ότι πολλοί χορευτές μπαλέτου χρησιμοποιούν σεσουάρ προκειμένου να προετοιμάσουν τις πουέντ τους; Επίσης ότι τα παπούτσια ενός κορυφαίου χορευτή μπορεί να διατηρηθούν μόνο για μισή απόδοση; Το Μπαλέτο συχνά περιγράφεται ως μια υψηλού επιπέδου και τεχνικά άρτια μορφή τέχνης. Άλλες φορές θεωρείται μια τέχνη για γυναίκες και άλλες φορές ότι είναι εύκολη. Όμως συμβαίνουν πολλά πράγματα που μπορεί κάποιος να συναντήσει στον παρεξηγημένο κόσμο του μπαλέτου. Υπάρχουν δέκα εκπληκτικά γεγονότα για τους χορευτές μπαλέτου και την τέχνη τους που ίσως δεν είναι γνωστά στο ευρύ κοινό.

1. Οι tutu φούστες είναι χειροποίητες

Εκτός από τα παπούτσια pointe και οι tutu φούστες είναι απαραίτητες για την απόδοση μιας μπαλαρίνας. Επίσης αποτελεί μια σημαντική δαπάνη για τους μεγάλους θιάσους μπαλέτου δεδομένου ότι μια υψηλής ποιότητας φούστα μπορεί να κοστίσει $2000. Μπορούν να διατηρηθούν αναλλοίωτες για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, αρκετές φορές μέχρι και 30 χρόνια και πολλές γενιές χορευτών μπορούν να τις φορούν. Είναι παραδοσιακό για τους χορευτές μπαλέτου να γράφουν το όνομά τους μέσα στη φούστα έτσι ώστε μελλοντικά οι χορευτές να γνωρίζουν ποιος τη φόρεσε πριν από αυτούς. Το ανώτερο τμήμα της φούστας μπαλέτου προεξέχει περίπου 13 έως 15 ίντσες έξω από το ισχίο αλλά υπάρχουν πάνω από δέκα επιπλέον στρώματα τούλι πάνω από αυτό που υποστηρίζονται από ένα μεταλλικό στεφάνι. Η διαδικασία κατασκευής μιας tutu φούστας είναι περίπλοκη και αρκετά χρονοβόρα. Να σημειωθεί ότι μπορεί να χρειαστούν 120 ώρες για να κατασκευαστεί μια tutu.

2. Δεν είναι όλοι οι χορευτές μπαλέτου νέοι σε ηλικία

Το μπαλέτο συχνά θεωρείται ως μια τέχνη για γυναίκες και κυρίως για νέες ηλικίες. Και ενώ οι περισσότεροι επαγγελματίες χορευτές μπορούν να συνταξιοδοτηθούν σε ηλικία 30 με 40 ετών μερικοί συνεχίζουν να χορεύουν με τους μεγάλους θιάσους μπαλέτου αναλαμβάνοντας θέσεις με καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Πρόκειται συνήθως για χορευτές σε θιάσους όπως το Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου που κατά τη διάρκεια της καριέρας τους κατατάσσονται ως σολίστ ή κορυφαίοι χορευτές. Σε μεγαλήτερη ηλικία μπορούν να ερμηνεύουν ρόλους με λιγότερες απαιτήσεις και καλλιτεχνικό χαρακτήρα. Για παράδειγμα ένας άντρας χορευτής μπορεί να μην ερμηνεύει το ρόλο του πρίγκιπα στην Ωραία Κοιμωμένη αλλά μπορεί να ερμηνεύει το ρόλο του βασιλιά στο ίδιο μπαλέτο.

3. Ένας επαγγελματίας πιανίστας συνοδεύει καθημερινά τα μαθήματα μπαλέτου

Όταν σκέφτεστε ένα θίασο μπαλέτου, ο συνοδός είναι δύσκολο να σας έρθει στο μυαλό. Ωστόσο οι πιανίστες παίζουν καθοριστικό ρόλο τόσο κατά τη διάρκεια των καθημερινών μαθημάτων χορού όσο και κατά τη διάρκεια των προβών και των παραστάσεων. Από τότε που αντικαταστάθηκαν οι βιολιστές στο τέλος του 19ου αιώνα, οι πιανίστες συνέβαλαν στην διαμόρφωση της μουσικότητας στους νέους χορευτές μετά από πολλές πρόβες και παραστάσεις. Και αυτό που κάνουν δεν είναι καθόλου εύκολο. Εκτός απ' ότι πρέπει να είναι σε θέση να παίξουν πολλά κομμάτια σε διάφορους ρυθμούς για κάθε άσκηση της τάξης πρέπει να γνωρίζουν άπταιστα και την ορολογία του μπαλέτου. Αν ο δάσκαλος πει “Ας ξεκινήσουμε από το glissade” ο μουσικός συνοδός πρέπει να γνωρίζει ποια μουσική αντιστοιχεί για να ξεκινήσει.

4. Ο άντρας χορευτής είναι γνωστός ως Danseur

Παρά το γεγονός ότι μεγάλη έμφαση στο μπαλέτο δίνεται στην μπαλαρίνα, ο χορευτής είναι εξίσου σημαντικός. Είναι παρτενέρ της μπαλαρίνας και την υποστηρίζει στις περισσότερα περίτεχνα και απαιτητικά αποσπάσματα του κλασικού ρεπερτορίου. Πολλοί διάσημοι χορευτές διακρίνονται για το ότι είναι καλοί παρτενέρ στο κλασικό μπαλέτο. Σε αυτή τη διάκριση παίζουν ρόλο πολλοί παράγοντες όπως το να νιώθει ασφάλεια η μπαλαρίνα στη σκηνή και να σχηματίζουν όμορφες γραμμές στο σώμα υπό το φως καθώς χορεύουν. Εν τω μεταξύ οι περισσότεροι άντρες χορευτές αναγκάζονται να καταπολεμήσουν το στερεότυπο της θηλυκότητας στον κλασικό χορό. Η συγκεκριμένη μορφή τέχνης είναι συχνά αντιληπτή από το ευρύ κοινό ως πεδίο μιας γυναίκας. Σε μικρότερα στούντιο χορού υπάρχουν συνήθως ένα έως πέντε αγόρια σε σχέση με τα κορίτσια. Πολλές από τις σχολές δεν έχουν τους πόρους ή τις γνώσεις για να εκπαιδεύσουν επαρκώς τους νέους άνδρες ειδικά όταν πρόκειται για συνεργασία σε pas de deux, περίπλοκα άλματα και στροφές.

5. Ορισμένα παπούτσια (pointes) διαρκούν μόνο μία ώρα

Σε πλήρη αντίθεση με την χρονοβόρα και περίτεχνη διαδικασία κατασκευής τους, οι pointes των κορυφαίων χορευτών μπορεί να διαρκέσουν πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. Σε μια σεζόν που συνήθως διαρκεί μόνο λίγους μήνες, ένας χορευτής μπορεί να φορέσει μέχρι και 120 ζευγάρια παπουτσιών pointes. Τα παπούτσια pointes έχουν υψηλό κόστος που κυμαίνεται από 60 έως 100 δολάρια το ζευγάρι και είναι ένα από τα υψηλότερα έξοδα για τους μεγάλους θιάσους μπαλέτου. Ορισμένοι κορυφαίοι χορευτές είναι γνωστό ότι φοράνε πολλά ζευγάρια pointes κατά τη διάρκεια μιας παράστασης, ειδικά όταν ερμηνεύουν κύριους ρόλους σε μπαλέτα όπως στη Λίμνη των Κύκνων ή στην Ωραία Κοιμωμένη.

6. Οι pointes χρειάζονται συγκεκριμένη επεξεργασία πριν την εφαρμογή

Τα καινούργια παπούτσια pointes είναι σκληρά και επικίνδυνα για το χορό. Μετά από πολλά χρόνια εκπαίδευσης, η κάθε μπαλαρίνα επιλέγει πως προτιμά η ίδια να προσαρμόζει τις pointes προκειμένου να ταιριάζουν καλύτερα στα πόδια της. Υπάρχουν πολλοί εξειδικευμένοι τρόποι προσαρμογής και επεξεργασίας των pointes. Για παράδειγμα, ορισμένοι χορευτές ξύνουν τον πάτο του παπουτσιού για να γλιστρούν λιγότερο από κάτω, ορισμένοι τις χτυπούν στο έδαφος για να μειώσουν το θόρυβο τους πάνω στη σκηνή, ή αφαιρούν ένα τμήμα του εσωτερικού τους ώστε να γίνουν πιο εύπλαστες ή προσθέτουν υλικό για να τις κάνουν πιο σκληρές. Σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται να χρησιμοποιήσουν οι χορευτές σεσουάρ μαλλιών για να λιώσει το παπούτσι και στη συνέχεια να το βάλουν στο ψυγείο για να σκληρύνει.

7. Η ικανότητα χορού σε pointes σηματοδοτεί την προαγωγή του χορευτή σε ανώτερη βαθμίδα εκπαίδευσης

Είναι πολύ σημαντικό για μια επίδοξη μπαλαρίνα να έχει την ικανότητα να χορεύει “en pointe”. Η χαριτωμένη αλλά ταυτόχρονα απαιτητική κίνηση στις μύτες των ποδιών με pointes εμπνέει πολλά νεαρά κορίτσια για να ξεκινήσουν το μπαλέτο. Όμως οι pointes χρειάζονται συστηματική προετοιμασία πριν την εφαρμογή τους. Έτσι οι μαθητές μπορούν να φορέσουν pointes μόνο από την ηλικία των τουλάχιστον 10 ή 11 χρόνων υπό την καθοδήγηση έμπειρων καθηγητών που κρίνουν για τον κάθε μαθητή ποια είναι η κατάλληλη στιγμή για να φορέσουν pointes με βάση τις ικανότητες του. Επιπλέον η τεχνική ενός κοριτσιού πρέπει να είναι αρκετά ισχυρή ώστε να φορέσει με ασφάλεια τις pointes. Οι αριθμοί ποικίλουν, αλλά οι περισσότεροι επαγγεγλματίες καθηγητές συμφωνούν ότι δύο ή περισσότερα χρόνια εκπαίδευσης αρκετές φορές την εβδομάδα είναι απαραίτητα.

8. Οι χορευτές μπαλέτου προπονούνται πιο σκληρά απ' ότι οι περισσότεροι επαγγελματίες αθλητές

Παίρνει μέχρι και δέκα χρόνια για να εκπαιδευτεί ένας επαγγεματίας χορευτής. Τα περισσότερα από αυτά τα χρόνια οι χορευτές ακολουθούν πάνω από είκοσι ώρες εκπαίδευση την εβδομάδα. Να σημειωθεί ότι οι χορευτές δεν αρκεί να μελετήσουν την τεχνική του κλασικού μπαλέτου αλλά να εκπαιδευτούν και στο σύγχρονο χορό και στους ρόλους χαρακτήρα, να μάθουν να συνεργάζονται με άλλους χορευτές και να εκτελούν σύντομα αποσπάσματα από διάφορά μπαλέτα που είναι γνωστά ως παραλλαγές (variations). Ακόμη και ποδοσφαιριστές κάνουν προπόνηση με ασκήσεις μπαλέτου.

9. Αρχικά μπαλέτο χόρευαν άντρες

Η συγκεκριμένη μορφή τέχνης προέρχεται από τις Ιταλικές Αυλές του 15ου αιώνα. Όταν η Αικατερίνη των Μεδίκων, μία από τους πρώτους υποστηρικτές του μπαλέτου, παντρεύτηκε τον βασιλιά Ερίκκο Β' της Γαλλίας. Η Γαλλία έγινε το επίκεντρο της ανάπτυξης του μπαλέτου. Κατά τους πρώτους αιώνες τα έργα παρουσιάζονταν με αυλικούς και δεν ερμήνευαν τους κύριους ρόλους επαγγεματίες χορευτές. Έτσι οι περισσότεροι ερμηνευτές στα μπαλέτα ήταν άντρες. Η πρώτη γυναίκα χορεύτρια δεν εμφανίστηκε μέχρι το 1681 και μόνο σαράντα χρόνια αργότερα έγιναν οι γυναίκες σε τεχνικό επίπεδο ισάξιες των αντρών. Μολονότι σήμερα το μπαλέτο θεωρείται μια τέχνη για γυναίκες εξακολουθούν να υπάρχουν περισσότεροι άντρες από γυναίκες χορογράφοι και σκηνοθέτες σε μεγάλους θιάσους.

10. Οι παραστάσεις μπαλέτου χρειάζονται πολλές ώρες εξάσκησης

Πολλές φορές παρακολουθώντας μια παράσταση με τα εντυπωσιακά σκηνικά και κοστούμια και κυρίως με τις περίτεχνες χορογραφίες ο κοινός θεατής δεν αντιλαμβάνεται πόσες ώρες έχουν χρειαστεί για την προετοιμασία της. Μια παράσταση μπαλέτου μπορεί να χρειαστεί έως και 5.000 ώρες πρακτικής.

Πηγή: thedailypost.info