Anna Pavlova: H θρυλική Ρωσίδα Πρίμα Μπαλαρίνα

Η Άννα Πάβλοβα είναι η πρίμα μπαλαρίνα που σχετίζεται με την εξέλιξη του ρώσικου κλασικού μπαλέτου. Με τις καλλιτεχνικές της δεξιότητες έκανε τα φώτα σε μεγάλα θέατρα να λάμπουν με κάθε κίνησή της. Ως κορυφαία χορεύτρια του Μπαλέτου Mariinsky, παλαιότερα γνωστού ως Αυτοκρατορικού Ρωσικού Μπαλέτου (Imperial Russian Ballet) και των Ρώσικων Μπαλέτων (Ballet Russes) του Σεργκέι Ντιάγκιλεφ, είχε αποκτήσει τον τίτλο της πρώτης μπαλαρίνας λόγω της μεγάλης προσήλωσης και της αποφασιστικότητας της προς αυτή τη μορφή τέχνης, το μπαλέτο.

Γεννημένη το 1881, η μικρή Πάβλοβα είχε την πρώτη της εμπειρία μπαλέτου στο Imperial Mariinsky Theatre, όπου παρακολούθησε την πρωτότυπη παραγωγή του μπαλέτου “Η Ωραία Κοιμωμένη” συνοδευόμενη από την μητέρα της.

Πήγε σε οντισιόν στην Αυτοκρατορική Σχολή Μπαλέτου αλλά δεν την δέχτηκαν όταν ήταν εννέα ετών καθώς την θεωρούσαν αδύναμη. Είχε μεγάλη θέληση και ένα χρόνο αργότερα το 1891 έγινε δεκτή και εμφανίστηκε πρώτη φορά στη σκηνή στο μπαλέτο «Un conte de fées» («A Fairy Tale») του Marius Petipa, το οποίο οργανώθηκε για τους μαθητές της σχολής. Το ταξίδι της προς την επιτυχία δεν ήταν σαν παραμύθι, καθώς αγωνίστηκε με την προσαρμογή στις κλασικές τεχνικές μπαλέτου λόγω της δομής του σώματος και των ποδιών της, έχοντας πολλά ψευδώνυμα από τους συμμαθητές της που την κορόιδευαν. Η επιμονή της ήταν δυνατή και έκανε εξάσκηση μέρα και νύχτα για να αναπτύξει δεξιότητες αποφασισμένη να διακριθεί στην τέχνη του μπαλέτου, δηλώνοντας αργότερα: “Κανείς δεν μπορεί να διακριθεί από το να είναι μόνο ταλαντούχος. Ο Θεός δίνει το ταλέντο, η δουλεία μετατρέπει το ταλέντο σε μεγαλοφυΐα”.

Οι παραστάσεις τις οποίες παρουσίασε πάνω από 4000 φορές έχουν επηρεάσει τις σύγχρονες προσαρμογές του μπαλέτου “Η Λίμνη των Κύκνων”.

Η Pavlova εξελίχθηκε γρήγορα μέσα από τα επίπεδα εκπαίδευσης και έγινε μία από τις αγαπημένες μπαλαρίνες του Petipa. Χάρη στον Petipa, η Pavlova έμαθε να χορεύει: τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο μπαλέτο Paquita, την Princess Aspicia στο The Pharaoh's Daughter, την Queen Nisia στο Le Roi Candaule και τη Giselle. 

Η Pavlova είναι ίσως περισσότερο γνωστή για τη δημιουργία του ρόλου «Ο Θάνατος του Κύκνου» («The Dying Swan»). Το The Dying Swan ήταν ένα σόλο, χορογραφημένο από τον Michel Fokine για εκείνη, που δημιουργήθηκε το 1905.

Κατά τα πρώτα χρόνια των Ballets Russes, η Pavlova δούλεψε λίγο για τον Sergei Diaghilev. Αρχικά ήταν να χορέψει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο «Πουλί της Φωτιάς» («Firebird») του Mikhail Fokine, αλλά αρνήθηκε το ρόλο, καθώς δεν μπορούσε να συμβιβαστεί με το avant-garde σκορ του Ιγκόρ Στραβίνσκι και έτσι ο ρόλος δόθηκε στην Tamara Karsavina. Σε όλη της ζωή, η Pavlova, προτιμούσε τις μελωδίες "musique dansante", των παλαιών μαέστρων, όπως ο Cesare Pugni και Ludwig Minkus.

Μέχρι τα μέσα του 20ου  αιώνα ίδρυσε τη δική της εταιρεία και ανέβαζε παραστάσεις σε όλο τον κόσμο. Το ρεπερτόριο του συγκροτήματος περιλάμβανε κυρίως συμπτύξεις των έργων του Petipa και εξειδικευμένες χορογραφίες για τον εαυτό της. Ο συγγραφέας μπαλέτου Cyril Johnson ανέφερε χαρακτηριστικά: "τα bourrées της ήταν σαν μια σειρά από μαργαριτάρια".

Η Pavlova ενέπνευσε τον χορογράφο Frederick Ashton, όταν σε ηλικία 13 ετών την είδε να χορεύει στο Δημοτικό Θέατρο στη Lima του Περού.

Πηγή: sundaytimes.lk