Τα 10 γεγονότα που ίσως δεν γνωρίζατε για το μπαλέτο

Το μπαλέτο είναι είδος χορού, με καταγωγή από την Ιταλία του 15ου αιώνα, το οποίο αργότερα εξελίχθηκε στη σκηνική του μορφή, κυρίως στη Γαλλία και τη Ρωσία. Στην πρώιμη μορφή του απουσίαζε η χρήση σκηνικών και λάμβανε χώρα σε μεγάλες αίθουσες, όπου οι θεατές καταλάμβαναν τις θέσεις μπροστά και εκατέρωθεν της σκηνής. Έκτοτε έχει εξελιχθεί σε είδος χορού υψηλών τεχνικών απαιτήσεων, με δική του ορολογία και δομική σύσταση. Η μουσική συνοδεία είναι κατά κύριο λόγο από το ρεπερτόριο της κλασικής μουσικής, ενώ πολλοί συνθέτες έχουν γράψει μουσική ειδικά γι' αυτόν τον σκοπό.

Θεωρείται μία από τις πλέον υψηλόβαθμες τέχνες που απαιτεί πολυετή εξάσκηση ώστε να φτάσει κανείς σε επαγγελματικό επίπεδο.

Υπάρχουν κάποια γεγονότα που ίσως δεν γνωρίζετε για το μπαλέτο

1.Ένας άνδρας χορευτής σηκώνει πάνω από 1,5 τόνους όταν χορεύει με μπαλαρίνες κατά τη διάρκεια παραστάσεων.

2. Ένα tutu απαιτεί 60- 90 ώρες εργασίας και πάνω από 10 μέτρα υλικού.

3. Κάθε φορά που μια χορεύτρια κάνει άλμα σε pointe, τρεις φορές το σωματικό της βάρος μεταφέρεται στο άκρο του μεγάλου δαχτύλου του ποδιού της.

4. Πολλά από τα κοστούμια που χρησιμοποιούνται είναι τόσο ευαίσθητα που είναι αδύνατο να πλυθούν μεταξύ των παραστάσεων. Αυτά τα κοστούμια είναι κρεμασμένα στον αέρα μεταξύ των παραστάσεων και ψεκάζονται με αποσμητικό.

5. Οι χορευτές τρίβουν τα παπούτσια τους σε κολοφώνιο για να αποτρέψουν την ολίσθηση. Είναι μια κίτρινη κρυσταλλική ουσία που οι τσελίστες, οι μπασίστες και οι βιολιστές τρίβουν τα δοξάρια τους για να μπορούν να παίζουν καλύτερα και οι παίκτες μπέιζμπολ χρησιμοποιούν για να βελτιώσουν την πρόσφυσή τους στη μπάλα.

6. Το μπαλέτο άρχισε στο Παρίσι. Ταξίδεψε από εκεί στην Ιταλία και τη Ρωσία, όπου οι δάσκαλοι μπαλέτου συνέχισαν να διδάσκουν και να βελτιώνουν τις μεθόδους του μπαλέτου.

7. Ένα tutu κοστίζει 3.000 δολάρια για να κατασκευαστεί και ένα πιο περίπλοκο tutu μπορεί να κοστίσει πολύ περισσότερο.

8. Σε πολύ πρώιμα μπαλέτα οι χορευτές φορούσαν μάσκες και βαριά κοστούμια που ήταν δύσκολο να μετακινηθούν. Δεν ήταν μέχρι τη δεκαετία του 1720, όταν μια χορεύτρια γνωστή ως Marie Camargo περιόρισε το φόρεμα της πάνω από τους αστραγάλους καθώς οι κινήσεις έγιναν πιο περίτεχνες.

9. Οι πέντε βασικές θέσεις των ποδιών σχεδιάστηκαν το 18ο αιώνα από τον Pierre Beauchamps, καθηγητή χορού του βασιλιά Louis XIV της Γαλλίας. Δημιούργησε τις θέσεις έτσι ώστε το βάρος ενός χορευτή να κατανέμεται ομοιόμορφα πάνω από τα πόδια του για οποιαδήποτε θέση σώματος.

10. Στην Ιταλία ένας άνδρας χορευτής ονομάζεται ballerino. Στον αγγλόφωνο κόσμο, τα αγόρια ή οι άνδρες που χορεύουν κλασικό μπαλέτο συνήθως αναφέρονται ως (αρσενικοί) χορευτές μπαλέτου.

Πηγή: wikipedia, queenslandballet.com.au