Πως τα κλασικά μπαλέτα αναπροσαρμόζονται από σύγχρονους χορογράφους

Για εκατοντάδες χρόνια, οι χορογράφοι ακολουθούσαν σταθερά βήματα στο κλασικό μπαλέτο. Κάποια χορευτικά βήματα στην πραγματικότητα, όπως οι 32 στροφές fouette της Legnani στο κλασικό μπαλέτο Cinderella θεωρήθηκαν παράδοση. Το κοινό αναζητούσε το Grand Pas στην Cinderella, όπου οι πρώτες μπαλαρίνες εκτελούσαν 32 συνεχόμενες στροφές σε pointe. Αυτό που ξεκίνησε με την Pierina Legnani στις αρχές της δεκαετίας του 1900, επεκτάθηκε στη Λίμνη των Κύκνων του Τσαϊκόφσκι όπου αυτές οι 32 στροφές fouette εισήχθησαν στην χορογραφία του Black Swan. Οι σημερινοί σύγχρονοι χορογράφοι προτιμούν να μην τονίζουν αυτό το κάποτε καταπληκτικό κατόρθωμα και να έχουν το δικό τους όραμα για το πως θα έπρεπε να χορογραφηθούν τα κλασικά μπαλέτα.

Οι μεταβαλλόμενες όψεις της χορογραφίας του μπαλέτου

Ίσως το όραμα της κλασικής χορογραφίας άρχισε να αλλάζει από τους παλαιότερους χορογράφους μπαλέτου όπως ο Balanchine και ο Baryshnikov που άρχισε να χορογραφεί κλασικά μπαλέτα με το στυλ υπογραφής του Kirov Ballet Company. Σημειώνεται ότι το Ρώσικο Μπαλέτο δεν χρησιμοποιεί τη διδακτέα ύλη του Cecchetti όπως ήταν το βασικό αναλυτικό πρόγραμμα μπαλέτου πριν από τη δεκαετία του 1900. Στη χορογραφία του Kirov, η έμφαση δίνεται στις δυνατές και αρμονικές κινήσεις των χεριών και των ποδιών. Στο πρόγραμμα Cecchetti, οι κινήσεις και τα βήματα μπαλέτου έχουν σκόπιμα ροή. Οι σημερινοί χορογράφοι του κλασικού μπαλέτου, όπως ο Alexei Ratmansky, ο Christopher Wheeldon και ο Christopher D' Amboise, άρχισαν να παρουσιάζουν τα σύγχρονα δραματικά θέματα σε χορογραφίες. Αυτό δεν έρχεται σε αντίθεση με τα αμερικανικά κλασικά μπαλέτα όπως Fall River Legend, Ένας Αμερικάνος στο Παρίσι, Piano-Rag-Music που χορογράφησαν οι Peter Martins, Agnes de Mille, Rodeo.

Το κλασικό μπαλέτο πάντα επικεντρωνόταν σε μια ιστορία σε συνδυασμό με την μουσική και την χορευτική κίνηση. Τα σύγχρονα κλασικά μπαλέτα εκτείνονται πέρα από την παντομίμα και την χορογραφημένη κίνηση σε μια ισχυρή τεχνική που δημιουργεί σκηνές εικονικής πραγματικότητας για τους λάτρεις του μπαλέτου. Η προβολή των κλασικών μπαλέτων χορογραφημένων από σημερινούς χορογράφους προσφέρει την πρόκληση του πολλαπλού θεάματος μέσω της οπτικοποίησης του χορού. Τα προβλέψιμα στοιχεία στη χορογραφία έχουν εξαφανιστεί καθώς τα γεωμετρικά μοτίβα που δημιουργούνται από το corps de ballet εντυπωσιάζουν τους θεατές. Για παράδειγμα, στα παλαιότερα στυλ χορογραφίας, ήταν προφανές ότι υπήρχε μια σκηνή του coprs de ballet που προέβαλε την πρώτη μπαλαρίνα και ακολουθούσε ένα pas de deux με την μπαλαρίνα και τον παρτενέρ της.

Ο συγχρονισμός των χορευτών που είναι απαραίτητος για τον γεωμετρικό σχεδιασμό της χορογραφίας, δημιουργεί μια βαθύτερη αίσθηση συμμετοχής του κοινού στη χορευτική σκηνή.

Πηγή: danceus.org