Τα επτά διασημότερα έργα του κορυφαίου χορογράφου Roland Petit

Ο Ρολάντ Πετί (Roland Petit) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους χορογράφους του 20ου αιώνα. Έγινε διάσημος για δραματικά μπαλέτα του ενώ δημιούργησε και χορογραφίες για αρκετές γαλλικές και αμερικανικές ταινίες. Με την μούσα του και σύζυγό του για πάνω από 50 χρόνια, την σπουδαία μπαλαρίνα και ηθοποιό Zizi Jeanmaire, άφησαν εποχή με τη συνεργασία τους. Διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού για μερικούς μήνες τη δεκαετία του 1970. Επίσης από το 1972 έως το 1998 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Ballet de Marseille. 

Ο Roland Petit γεννήθηκε στο Βιλμόμπλ του Παρισιού και ήταν γιος του σχεδιαστή παπουτσιών Rose Repetto. Σπούδασε χορό στη Σχολή Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού με καθηγητές τους Gustave Ricaux και Serge Lifar. Το 1940 άρχισε να χορεύει με το corps de ballet. Ίδρυσε τους θιάσους μπαλέτου Ballets des Champs-Élysées το 1945 και Ballets de Paris το 1948, στο Θέατρο Μαρινί του Παρισιού, με την σπουδαία μπαλαρίνα Zizi Η Jeanmaire ως χορεύτρια αστέρι.

Επίσης ο Roland Petit συνεργάστηκε με τον συνθέτη Henri Dutilleux για το έργο Le Loup το 1953, τον στιχουργό και σκηνοθέτη Serge Gainsbourg, τον κορυφαίο σχεδιαστή μόδας Yves Saint-Laurent και τον γλύπτη César Baldaccini ενώ συμμετείχε και σε αρκετές γαλλικές και αμερικανικές ταινίες. Επέστρεψε στην Όπερα του Παρισιού το 1965 για να δημιουργήσει μια παραγωγή της Παναγίας των Παρισίων (με μουσική του Maurice Jarre). Συνέχισε να σκηνοθετεί μπαλέτα για τα μεγαλύτερα θέατρα της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Γερμανίας, της Μεγάλης Βρετανίας, του Καναδά και της Κούβας. Το 1972 ίδρυσε το Ballet National de Marseille με το έργο "Pink Floyd Ballet". Επίσης διεύθυνε το Ballet National de Marseille για τα επόμενα 26 χρόνια. Δημιούργησε περισσότερα από 50 μπαλέτα όλων των ειδών και συνεργάστηκε με πολλούς διάσημους χορευτές. 

Το έργο του Roland Petit, "Le jeune homme et la mort" του 1946 σε λιμπρέτο του Jean Cocteau θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα έργα του λόγω των κοστουμιών και της χορογραφίας με στοιχεία νεωτερισμού. Επίσης ένα από τα διασημότερα μπαλέτα του είναι το έργο "Carmen" του 1949. Το 1994 του απονεμήθηκε το βραβείο Prix Benois de la Danse για το έργο του ως χορογράφος. Το 1954, ο Petit παντρεύτηκε τη χορεύτρια Zizi Jeanmaire, η οποία πρωταγωνίστησε σε πολλά έργα του.

Παρακάτω θα δούμε τα διασημότερα έργα του σπουδαίου χορογράφου Roland Petit

Le jeune homme et la mort (1946)

Το Le Jeune Homme et la Mort είναι ένα μπαλέτο του Roland Petit, χορογραφημένο το 1946 με βάση το έργο Passacaglia και Fugue in C Minor, BWV 582, του Bach με ένα λιμπρέτο μιας πράξης από τον Jean Cocteau. Τα σκηνικά ήταν σχεδιασμένα από τον Georges Wakhévitch. Λέγεται ότι ο Petit λέγεται δημιούργησε το μπαλέτο για τη σύζυγό του Zizi Jeanmaire, αλλά στην πρεμιέρα στις 25 Ιουνίου 1946 χόρεψαν οι Jean Babilée και Nathalie Philippart στο Théâtre des Champs- Élysées με κοστούμια του Tom Keogh.

Carmen (1949) 

Η Carmen είναι ένα μπαλέτο που δημιουργήθηκε από τον Roland Petit και τον θίασο μπαλέτου «Les Ballets de Paris». Παρουσιάστηκε σε πρεμιέρα στο Prince's Theatre στο Λονδίνο στις 21 Φεβρουαρίου 1949 και στη συνέχεια εντάχθηκε στο ρεπερτόριο άλλων θιάσων μπαλέτου στη Γαλλία και σε όλο τον κόσμο. Αυτή η παραγωγή αποτελείται από πέντε σκηνές και είναι ένα εντυπωσιακός συνδυασμός κλασικού μπαλέτου, ισπανικού χορού, μίμησης και δραματικής χορευτικής δράσης. Στον ρόλο τίτλου η σπουδαία χορεύτρια Zizi Jeanmaire άφησε το δικό της στίγμα χορεύοντας στο Λονδίνο. Έκτοτε το μπαλέτο παρουσιαζόταν πιο τακτικά.

Τα πρωτότυπα σκηνικά και κοστούμια ήταν σχεδιασμένα από τον ζωγράφο Antoni Clavé. Η μουσική προέρχεται από ομώνυμη όπερα του 1875 του Georges Bizet, προσαρμοσμένη και ενορχηστρωμένη από τον Tommy Desserre. Το σενάριο βασίζεται στην νουβέλα του 1845 του συγγραφέα Προσπέρ Μεριμέ (Prosper Mérimée). Στους κύριους ρόλους χόρευαν η σύζυγος του Petit, Zizi Jeanmaire (Carmen), ο Roland Petit (Don José) και ο Serge Perrault (Le Toréador). Πάνω από 5.000 παραστάσεις του έργου δόθηκαν σε όλο τον κόσμο κατά τα πρώτα 50 χρόνια. Θεωρείται ότι είναι το μπαλέτο που παρουσιάζεται πιο συχνά με βάση την όπερα του Bizet.

The Lady in the Ice (1953)

Το Lady in the Ice είναι ένα μπαλέτο του 1953 σε μουσική του Jean-Michel Damase, σε χορογραφία του Roland Petit και σε σκηνοθεσία του Orson Welles, βασισμένο σε μια ιδέα του Welles. Ο Welles έγραψε επίσης το λιμπρέτο και ήταν ενδυματολόγος του μπαλέτου και σκηνογράφος. Ο Richard Negri ήταν ο βοηθός σχεδιαστής. Ήταν η μόνη προσπάθεια του Welles για να δημιουργήσει ένα μπαλέτο.

Το μπαλέτο που ανέβηκε από το Μπαλέτο του Παρισιού (Ballet de Paris), έκανε πρεμιέρα στις 7 Σεπτεμβρίου 1953 στο Stoll Theatre του Λονδίνου. Συμμετείχαν οι χορευτές Colette Marchand, Georges Reich και Joe Milan. Αργότερα το 1953 το μπαλέτο ανέβηκε από τον Petit στο Παρίσι, ως Une femme dans la glace.

Notre-Dame de Paris (1965)

Η Παναγία των Παρισίων είναι ένα μπαλέτο που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του 1831 του Βίκτωρος Ουγκώ και έκανε πρεμιέρα με το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού το 1965. Ήταν το πρώτο έργο που δημιούργησε ο Ρολάντ Πετί για το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού, τον θίασο μπαλέτου με τον οποίο χόρευε 20 χρόνια πριν. Το μπαλέτο σημείωσε επιτυχία και συνεχίζει να παρουσιάζεται μέχρι σήμερα με πιο χαρακτηριστικές παραγωγές εκείνες της Όπερας του Παρισιού τη σεζόν 2013-2014, της Όπερας της Βασίλης και του Θεάτρου της Σκάλας του Μιλάνου το 2013.

Pink Floyd Ballet (1972 και αργότερα)

Το Pink Floyd Ballet είναι ένα έργο που δημιουργήθηκε με τη μουσική του διάσημου Βρετανικού συγκροτήματος Pink Floyd και παρουσιάστηκε σε πρεμιέρα τον Νοέμβριο του 1972 στο Salle Vallier στη Μασσαλία για το μπαλέτο National Ballet of Marseille με τους Pink Floyd να τραγουδούν ζωντανά στη σκηνή. Πρόκειται για ένα μπαλέτο με μια δυναμική χορογραφία που συνδυάζει τον κλασικό χορό και το ροκ. Αυτός ο συνδυασμός μαζί με τους ειδικούς φωτισμούς και την μουσική συνθέτει ένα πραγματικά εντυπωσιακό θέαμα. Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι μετά την πρεμιέρα του, το Pink Floyd Ballet συνέχισε να εμφανίζεται σε πολλές άλλες χώρες σε όλο τον κόσμο.

Coppélia (1975)

Το μπαλέτο Coppélia αποτελεί μια πρωτοποριακή παραγωγή και χορογραφία του Roland PETIT που παρουσιάστηκε σε πρεμιέρα από το National Ballet of Marseille το 1975. Ενώ το  μπαλέτο Coppélia συνήθως παρουσιαζόταν με το στυλ του 19ου αιώνα, αυτή η παραγωγή έφερε στο προσκήνιο τα διαχρονικά θέματα της ζωής και της αγάπης, τοποθετώντας τους χαρακτήρες σε μια νεότερη εποχή. 

Clavigo (1999)

Εμπνευσμένο από το ρομαντικό έργο του συγγραφέα Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, Clavigo, το μπαλέτο του Roland Petit επικεντρώνεται σε θέματα απιστίας, ευθύνης και τιμωρίας αλλά και στην αγάπη και το πάθος. Αρχικά ήταν μια έμπνευση του Γάλλου θεατρικού συγγραφέα Πιερ-Ωγκυστέν Καρόν ντε Μπωμαρσαί. Στο έργο του ο πρωταγωνιστής Clavigo, ένα πραγματικό πρόσωπο από τα Κανάρια Νησιά, που αποπλάνησε την αδερφή του Μπωμαρσαί κατά τη διάρκεια της παραμονής της στη Μαδρίτη. Ο θεατρικός συγγραφέας ανέλαβε στη συνέχεια να διευθετήσει το ζήτημα της τιμής της αδερφής του. Παρουσιάστηκε στα μέσα του 17ου αιώνα, με το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού. Αργότερα έγινε γνωστό από κορυφαίους σολίστ και χορογράφους και άσκησε επιρροή στην παγκόσμια χορευτική σκηνή. Ο Roland Petit σε ηλικία 20 ετών παραιτήθηκε από το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού για να δημιουργήσει το δικό του θίασο, Les Ballets des Champs-Elysees. Το 1972 έγινε ένας από τους ιδρυτές του National Ballet of Marseille. Καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του, ωστόσο, διατήρησε τους δεσμούς του με το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού, χορογραφώντας μια πληθώρα έργων, όπως και το Clavigo, που αρχικά παρουσιάστηκε το 1999.

Με πληροφορίες από: wikipedia.org