7 διάσημα μπαλέτα που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τον μήνα Φεβρουάριο

Πολλά αγαπημένα κλασικά μπαλέτα έχουν ιστορία αιώνων και έχουν παρουσιαστεί σε πολλές διαφορετικές παραγωγές. Τα έργα αυτά παρουσιάζονται μέχρι σήμερα σε μεγάλα θέατρα του κόσμου και καταφέρνουν πάντα να μαγεύουν το κοινό τόσο με τη μουσική όσο και με τη χορογραφία. Κάποια σπουδαία έργα της ιστορίας του μπαλέτου παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά, δηλαδή έκαναν για πρώτη φορά πρεμιέρα τον μήνα Φεβρουάριο. Ας δούμε λοιπόν παρακάτω κάποια διάσημα μπαλέτα που έκαναν πρεμιέρα τον μήνα Φεβρουάριο από διάσημους θιάσους μπαλέτου. 

La Bayadere

Η Μπαγιαντέρα είναι ένα μπαλέτο σε χορογραφία Μαριούς Πετιπά και σε μουσική Λούντβιχ Μίνκους. Αποτελείται από τέσσερις πράξεις και επτά σκηνές. Παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο Imperial Bolshoi Kamenny Theatre της Αγίας Πετρούπολης στη Ρωσία στις 4 Φεβρουαρίου 1877. Ο τίτλος του έργου σημαίνει "Ο Χορευτής του Ναού". Το Βασίλειο των Σκιών είναι η πιο διάσημη σκηνή της Μπαγιαντέρας και ένα από τα διασημότερα αποσπάσματα του κλασικού ρεπερτορίου μπαλέτου. Οι παραγωγές της Μπαγιαντέρας που παρουσιάζονται σήμερα είναι των Vakhtang Chabukiani Vladimir Ponomaryov για το Kirov Ballet του 1941, της Natalia Makarova για το American Ballet Theatre του 1980 και του Rudolf Nureyev για το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού του 1991. 

H υπόθεση του μπαλέτου διαδραματίζεται στην Ινδία πολλά χρόνια πίσω. Η Nikiya, μια όμορφη χορεύτρια του ναού, ερωτεύεται έναν νεαρό πολεμιστή, τον Solor. Ωστόσο, ο Solor είναι αρραβωνιασμένος με την κόρη του μαχαραγιά. Κατά τη διάρκεια της γιορτής των αρραβώνων της Gamzatti με τον Solor, η Nikiya αναγκάζεται να χορέψει και μετά λαμβάνει ένα καλάθι με λουλούδια από την κόρη του μαχαραγιά. Το καλάθι έχει φίδια και η Nikiya πεθαίνει. Ο Solor πληγωμένος ονειρεύεται ότι ξανασυναντά τη Nikiya και χορεύει μαζί της στο Βασίλειο των Σκιών, την πιο διάσημη σκηνή του μπαλέτου. Τότε ξυπνάει και θυμάται ότι είναι ακόμα αρραβωνιασμένος. Στο γάμο του όμως βλέπει ένα όραμα της Nikiya. Αναφέρει κατά λάθος τους όρκους του σε εκείνη αντί στη νύφη και το παλάτι καταστρέφεται. Ο Solor και η Nikiya επανενώνονται τελικά στο Βασίλειο των Σκιών.

Romeo and Juliet σε χορογραφία Kenneth MacMillan

To μπαλέτο "Ρωμαίος και Ιουλιέτα" δημιουργήθηκε από τον συνθέτη Sergei Prokofiev και βασίζεται στο ομώνυμο έργο του William Shakespeare. Πρόκειται για ένα από τα πιο δημοφιλή κλασικά μπαλέτα. Η μουσική του μπαλέτου διαχωρίστηκε από τον Prokofiev σε τρεις σουίτες για ορχήστρα και σε ένα έργο για πιάνο. Ο διάσημος χορογράφος Kenneth MacMillan δημιούργησε μια δική του παραγωγή του μπαλέτου Ρωμαίος και Ιουλιέτα σε μουσική Sergei Prokofiev για το Βασιλικό Μπαλέτο του Λονδίνου. Το έργο παρουσιάστηκε σε πρεμιέρα στην Royal Opera House στο Covent Garden στις 9 Φεβρουαρίου 1965. 

Ο Kenneth MacMillan είχε χορογραφήσει προηγουμένως τη διάσημη σκηνή του μπαλκονιού για τους χορευτές Lynn Seymour και Christopher Gable για να την παρουσιάσουν τον Σεπτέμβριο του 1964 στην καναδική τηλεόραση. Η σκηνή αυτή αποτελεί ουσιαστικό μέρος της του μπαλέτου. Η Seymour δήλωσε ότι για τη χορογραφία της σκηνής του μπαλκονιού, το διάσημο pas de deux του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας, χρειάστηκαν μόνο τρεις ημέρες. Έτσι ο Kenneth MacMillan δημιούργησε τη δική του εκδοχή του μπαλέτου έχοντας τη στήριξη του χορογράφου Frederick Ashton. O Nicholas Georgiadis σχεδίασε τα σκηνικά και τα κοστούμια. Ο MacMillan και ο Nicolas Georgiadis εμπνεύστηκαν από τα ιταλικά έργα ζωγραφικής και αρχιτεκτονικής Quattrocento, από τον Σαίξπηρ και την ταινία Ρωμαίος και Ιουλιέτα του 1960 του Φράνκο Τζεφιρέλι. Ο MacMillan εμπνεύστηκε επίσης από την παραγωγή του μπαλέτου Romeo and Juliet του χορογράφου John Cranko για να συμπεριλάβει τις μάχες στις σκηνές της αγοράς. 

Αν και ο MacMillan είχε χορογραφήσει το μπαλέτο με πρωταγωνιστές τους χορευτές Lynn Seymour και Christopher Gable, τελικά στην πρεμιέρα χόρεψαν η Margot Fonteyn και ο Rudolf Nureyev. H Fonteyn και ο Nureyev έδωσαν νέα πνοή στους χαρακτήρες.

Les millions d'Arlequin

Το μπαλέτο "Les Millions d'Arléquin" (Τα εκατομμύρια του Αρλεκίνου), γνωστό και με τον τίτλο "Harlequinade" είναι ένα κωμικό μπαλέτο δύο πράξεων σε χορογραφία Marius Petipa και σε μουσική Riccardo Drigo. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Hermitage Theatre στην Αγία Πετρούπολη από το Imperila Ballet στις 23 Φεβρουαρίου 1900. Η πρωτότυπη παραγωγή δύο πράξεων του Marius Petipa δεν έχει παρουσιαστεί από το 1927. Μέχρι σήμερα υπάρχουν δύο εκδοχές του μπαλέτου που παρουσιάζονται. Η πρώτη είναι μια μονόπρακτη διασκευή του μπαλέτου του Fyodor Lopukhov που ανέβηκε αρχικά για το Maly Theatre Ballet (το 1933 με τον τίτλο Arlekinada). Η έκδοση του Lopukhov εξακολουθεί να παρουσιάζεται από θιάσους μπαλέτου και ιδιαίτερα από σχολές χορού κυρίως στη Ρωσία αλλά και σε όλο τον κόσμο. Η δεύτερη εκδοχή του μπαλέτου που παρουσιάζεται είναι εκείνη του χορογράφου George Balanchine, με τον τίτλο Harlequinade, που αρχικά ανέβηκε για το New York City Ballet το 1965.

The Seasons

Το μπαλέτο "Οι Εποχές" είναι ένα έργο με μία πράξη και τέσσερις σκηνές του χορογράφου Marius Peripa με μουσική του Alexandrer Glazunov. Το έργο δημιουργήθηκε το 1899 και παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1900 στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας. 

Η παρτιτούρα για το μπαλέτο Les Saisons του Marius Petipa προοριζόταν αρχικά να συντεθεί από τον Ιταλό συνθέτη και μαέστρο Riccardo Drigo, ο οποίος ήταν συνάδελφος και στενός φίλος του Glazunov. Από το 1886, ο Riccardo Drigo είχε αναλάβει τις θέσεις του διευθυντή μουσικής και του μαέστρου της ορχήστρας του Μπαλέτου των Αυτοκρατορικών Θεάτρων της Αγίας Πετρούπολης, ενώ δούλευε και ως μαέστρος σε παραστάσεις με ιταλικές όπερες του ρεπερτορίου της Imperial Opera. Το μπαλέτο Les Millions d'Arlequin του Petipa (γνωστό και ως Harlequinade) βρισκόταν επίσης στα προκαταρκτικά του στάδια ταυτόχρονα με το Les Saisons και αρχικά προοριζόταν να έχει παρτιτούρα του Glazunov. Δεδομένου ότι ο Drigo και ο Glazunov συνεργάζονταν για αυτά τα μπαλέτα, οι δύο συνθέτες συμφώνησαν ότι ο Glazunov θα συνέθετε το Les Saisons και ότι ο Drigo θα συνέθετε το Les Millions d'Arlequin.

Το μπαλέτο Les Saisons έκανε πρεμιέρα τρεις μέρες μετά το μπαλέτο Les Millions d'Arléquin το Φεβρουάριο 1900. 

Prodigal Son

Το μπαλέτο Prodigal Son είναι ένα έργο που δημιουργήθηκε για τα διάσημα Ballets Russes του Diaghilev από τον George Balanchine σε μουσική του Sergei Prokofiev. Το λιμπρέτο, βασισμένο στην παραβολή του Ασώτου Υιού από το κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, ήταν του Boris Kochno, ο οποίος τόνισε το θέμα της αμαρτίας και της λύτρωσης με την επιστροφή του Άσωτου Υιού. Ο Serge Lifar, ένας από τους μεγαλύτερους χορευτές του 20ου αιώνα, δημιούργησε τον ρόλο. Η πρεμιέρα του μπαλέτου έγινε 1929 στο Θέατρο Sarah Bernhardt στο Παρίσι, με σκηνικά του Georges Rouault και φωτισμούς του Ronald Bates. Το μπαλέτο παρουσιάστηκε την τελευταία σεζόν των Ballets Russes στο Παρίσι.

Το American Ballet του Balanchine χόρεψε το Prodigal Son στην πρώτη του δημόσια παράσταση το 1934. Η πρεμιέρα του Prodigal Son από το New York City Ballet έγινε στις 23 Φεβρουαρίου 1950 στο City Centre of Music and Drama στη Νέα Υόρκη με πρωταγωνιστή στον ομώνυμο ρόλο τον διάσημο χορογράφο Jerome Robbins. Ο Sergei Prokofiev χρησιμοποίησε τη μουσική από το μπαλέτο ως βάση των δύο εκδόσεων της Συμφωνίας Νο. 4 που συνέθεσε το 1929 και το 1947, αντίστοιχα.

Mayerling

Το Mayerling είναι ένα μπαλέτο σε χορογραφία του Kenneth MacMillan σε μουσική του Franz Liszt, σε διασκευή John Lanchbery, σε σενάριο Gillian Freeman και σε σκηνικά Nicholas Georgiadis. Το μπαλέτο βασίζεται στο περιστατικό Mayerling, μια σειρά τραγικών γεγονότων που συνδέονται με την προφανή δολοφονία-αυτοκτονία του πρίγκιπα Ρούντολφ της Αυστρίας και της ερωμένης του, βαρόνης Μαρία Βετσέρα. Το μπαλέτο έκανε πρεμιέρα στις 14 Φεβρουαρίου 1978, στη Royal Opera House  από το The Royal Ballet , με πρωταγωνιστές τους χορευτές David Wall ως Πρίγκιπας Ρούντολφ και η Lynn Seymour ως Βέτσερα.

La Valse

Το La Valse είναι ένα μπαλέτο που χορογραφήθηκε από τον George Balanchine στα μουσικά έργα Valses Nobles et Sentimentales και La Valse του Maurice Ravel. Έκανε πρεμιέρα στις 20 Φεβρουαρίου 1951, στο City Centre of Music and Drama από το New York City Ballet. Το μπαλέτο απεικονίζει χορευτές να χορεύουν βαλς σε μια αίθουσα χορού, όπου μια γυναίκα έλκεται από μια φιγούρα θανάτου και τελικά πεθαίνει.

Πηγή πληροφοριών: wikipedia.org