Manon του Kenneth MacMillan: Η ιστορία πίσω από τη δημιουργία του κλασικού μπαλέτου

Το μπαλέτο Μανόν, γνωστό και ως «L'histoire de Manon» είναι ένα έργο σε μουσική Jules Massenet (Ζυλ Μασνέ) που χορογράφησε ο Kenneth MacMillan (Κένεθ Μακμίλαν) και βασίζεται στο μυθιστόρημα Μανόν Λεσκώ (Manon Lescaut) του Αββάς Πρεβώ (Abbé Prévost).

Τρία χρόνια αφότου ανέλαβε τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή στο Royal Ballet, ο Kenneth MacMillan αποφάσισε να δημιουργήσει ένα μεγάλης διάρκειας μπαλέτο που θα περιλάμβανε ενδιαφέροντες ρόλους τόσο για τους κορυφαίους χορευτές του διάσημου θιάσου όσο και για το corps de ballet.

Το 1973, την τελευταία βραδιά της καλοκαιρινής σεζόν του Royal Ballet, η κορυφαία μπαλαρίνα Antoinette Sibley (Αντουανέτ Σίμπλεϊ) ανακάλυψε ότι υπήρχε ένα βιβλίο στο καμαρίνι της. Το βιβλίο συνοδευόταν από ένα σημείωμα του Kenneth MacMillan, στο οποίο την ενημέρωνε ότι πρόκειται για ένα βιβλίο για να διαβάσει τις γιορτές που θα φανεί χρήσιμο για τις 7 Μαρτίου 1974.

Αυτό το βιβλίο κίνησε το ενδιαφέρον της Antoinette Sibley, αλλά παράλληλα την μπέρδεψε. Ο τόμος που της άφησε ο Kenneth MacMillan περιήχε δύο μυθιστορήματα: το L'Histoire du Chevalier des Grieux et de Manon Lescaut και την Κάρμεν του Προσπέρ Μεριμέ. Τότε η Antoinette Sibley, η οποία ετοιμαζόταν να ανέβει στη σκηνή ως Aurora στο μπαλέτο «Η Ωραία Κοιμωμένη», ζήτησε από τον συνεργάτη της και σπουδαίο χορευτή Anthony Dowell (Άντονι Ντάουελ) να μάθει ποια ιστορία θα μετατρεπόταν σε μπαλέτο.

Η ιδέα ενός μπαλέτου σε τρεις πράξεις που αφηγείται την ιστορία της Manon Lescaut υπήρχε στο μυαλό του MacMillan για αρκετό καιρό. Είχε δει μια γαλλική ταινία, το Manon 70, με την Catherine Deneuve (Κατρίν Ντενέβ) ως μια σύγχρονη Manon. Παράλληλα η διάσημη όπερα του Πουτσίνι είχε μπει στο ρεπερτόριο της Βασιλικής Όπερας. Η Manon ζούσε με τον τρόμο της φτώχειας: όπως ο αδερφός της, ο Λεσκώ, θα έκανε τα πάντα για να γλιτώσει από την ταπείνωση της φτωχής. Πάνω απ' όλα, χρειαζόταν έναν προστάτη, έναν άντρα αρκετά πλούσιο για να συνεχίσει την πολυτελή ζωή της. Το σκηνικό του μπαλέτου μας μεταφέρει στην κοινωνία του Παρισιού του 18ου αιώνα.

Ο MacMillan άρχισε να χορογραφεί τον Manon κατά τη σεζόν 1973-74. Χρησιμοποίησε τα σχέδια του σπουδαίου Έλληνα σκηνογράφου και ενδυματολόγου Νικόλα Γεωργιάδη. Η αφηγηματική δομή του μπαλέτου βασίζεται σε εκείνη των προηγούμενων μπαλέτων του, όπως το Ρωμαίος και Ιουλιέτα, με τον ήρωα και την ηρωίδα να συναντιούνται ως νέοι και αθώοι και η αγάπη τους να αποκαλύπτεται μέσω μιας σειράς pas de deux.

Η Sibley απόλαυσε την ευκαιρία να αναπτύξει την υποκριτική της ικανότητα στον πρώτο μεγάλου μήκους δραματικό ρόλο που δημιουργήθηκε πάνω της. Είχε διαβάσει το μυθιστόρημα του Αββάς Πρεβώ κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών διακοπών του 1973 και ήταν έτοιμη για να ξεκινήσει να δουλεύει με τον MacMillan το pas de deux του έργου. Η πρώτη συνάντηση μεταξύ της Manon και του Des Grieux και οι σκηνές των δύο υπνοδωματίων τους, ολοκληρώθηκαν γρήγορα. Στη συνέχεια, η Antoinette Sibley και ο Anthony Dowell έφυγαν για να εμφανιστούν ως guest καλλιτέχνες με το The Australian Ballet. Γνωστοί ως το χρυσό ζευγάρι του Βασιλικού Μπαλέτου, χόρευαν ως διεθνή αστέρια του μπαλέτου. Οι παραστάσεις στην Αυστραλία είχαν συμφωνηθεί πριν ο Νίκολας Γεωργιάδης, συχνός συνεργάτης του MacMillan, του προτείνει το μυθιστόρημα του 18ου αιώνα ως ένα καλό σενάριο «οπερατικού» μπαλέτου.

Ο συνθέτης Leighton Lucas (Λέιτον Λούκας), ένας έμπειρος μαέστρος για το μπαλέτο, συμφώνησε να προσαρμόσει τη μουσική του Jules Massenet για να ταιριάζει στις ανάγκες της χορογραφίας του Kenneth MacMillan. Βασισμένος στο μυθιστόρημα του Αββάς Πρεβώ του 1731, ο MacMillan σχεδίασε το δικό του σενάριο. Ένας επαναλαμβανόμενος τραυματισμός της Sibley, δεν της επέστρεψε να συμμετέχει στη δημιουργία του μπαλέτου. Όμως ο MacMillan της είχε υποσχεθεί ότι εκείνη θα χορέψει τον ρόλο της ως Manon όταν θα ήταν ξανά σε φόρμα. Παράλληλα επέλεξε την μπαλρίνα Jennifer Penney για να ανατικαταστήσει την Antoinette Sibley μερικούς μήνες πριν την πρεμιέρα του μπαλέτου στις 7 Μαρτίου 1974.

Οι δύο μπαλαρίνες του Royal Ballet έδωσαν τον καλύτερο τους εαυτό στη σκηνή ερμηνεύοντας το ρόλο της Manon ενώ οι χορευτές Anthony Dowell και David Wall χόρεψαν εναλλασσόμενοι τους ρόλους των Des Grieux και Lescaut. Στα σχεδόν 50 χρόνια από τη δημιουργία του μπαλέτου πολλοί χορευτές έχουν ερμηνεύσει τους πρωταγωνιστικούς ρόλους του μπαλέτου ο καθένας με διαφορετικό και ξεχωριστό τρόπο ξεδιπλώνοντας διαφορετικές πτυχές των χαρακτήρων.

Το μπαλέτο Manon αποτελεί μέρος του ρεπερτορίου του Royal Ballet και παρουσιάζεται σχεδόν σε κάθε σεζόν. Επίσης παρουσιάζεται και από άλλους διάσημους θιάσους μπαλέτου σε όλο τον κόσμο όπως το Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού, το Μπαλέτο της Όπερας της Βιέννης, το Μπαλέτο της Αυστραλίας και άλλα.

Πηγή: playbill.com