English National Ballet: Η ιστορία του Εθνικού Μπαλέτου της Αγγλίας

Το Εθνικό Μπαλέτο της Αγγλίας είναι μια διεθνούς φήμης κορυφαία εταιρεία κλασικού μπαλέτου που ιδρύθηκε το 1950 από την Dame Alicia Markova και τον Sir Anton Dolin. Η βάση της λειτουργίας του θιάσου ήταν το Markova House στο South Kensington στο Λονδίνο της Αγγλίας. Μαζί με το Βασιλικό Μπαλέτο (Royal Ballet), το Βασιλικό Μπαλέτο του Μπέρμιγχαμ (Birmingham Royal Ballet) και το Μπαλέτο της Σκωτίας (Scottish Ballet), αποτελεί μία από τις τέσσερις κορυφαίες εταιρείες μπαλέτου στη Μεγάλη Βρετανία. Το Εθνικό Μπαλέτο της Αγγλίας είναι μια από τις πλέον προηγμένες εταιρείες μπαλέτου που περιοδεύει τόσο εντός του Ηνωμένου Βασιλείου όσο και σε διεθνές επίπεδο. Επίσης συνεργάζεται με την Εθνική Σχολή Μπαλέτου της Αγγλίας (English National Ballet School), η οποία λειτουργεί ανεξάρτητα από το μπαλέτο της εταιρείας. Ο θίασος παρουσιάζει παραστάσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα στο London Coliseum και διακρίνεται για τις ειδικά σχεδιασμένες παραστάσεις του στο Royal Albert Hall, όπως το μπαλέτο Concert for Diana και η παραγωγή ενός νέου μπαλέτου που βασίζεται στην τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων Angelina Ballerina.

Ιστορία

Το English National Ballet ιδρύθηκε το 1950 από το διάσημο ζευγάρι Βρετανών χορευτών, Alicia Markova και Anton Dolin.

Η Markova και ο Dolin ήταν διακεκριμένοι κορυφαίοι χορευτές του Ballets Russes, ενός από τα σημαντικότερα συγκροτήματα μπαλέτου του 20ου αιώνα. Μετά το θάνατο του διευθυντή του θιάσου Serge Diaghilev το 1929, η εταιρεία διαλύθηκε. Το 1931 μία από τις χορεύτριες των Ballets Russes, η Ninette de Valois, ίδρυσε το θίασο Vic-Wells Ballet στο Λονδίνο, με την Markova και τον Dolin ως κορυφαίους χορευτές. Αργότερα το 1933 η Markova έγινε πρίμα μπαλαρίνα. Το ζευγάρι Markova και Dolin άφησαν το Vic-Wells Ballet το 1935 και περιόδευσαν ως ομάδα Markova-Dolin. Έτσι μετά την επιτυχία των παραστάσεων τους, αποφάσισαν να σχηματίσουν τη δική τους εταιρεία μπαλέτου, με αποκλειστικό στόχο να περιοδεύουν τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Το London Festival Ballet ιδρύθηκε το 1950 με την οικονομική υποστήριξη του Πολωνού ιμπρεσάριου Julian Braunsweg. Αρχικά το όνομα ήταν εμπνευσμένο από το Φεστιβάλ της Βρετανίας, αλλά αργότερα η εταιρεία μετονομάστηκε λαμβάνοντας το σημερινό της όνομα: Εθνικό Μπαλέτο της Αγγλίας. Ο Dolin ήταν ο πρώτος Καλλιτεχνικός Διευθυντής της εταιρείας και την καθιέρωσε ως μια ομάδα που περιόδευε τόσο σε εθνικό επίπεδο εντός του Ηνωμένου Βασιλείου όσο και σε διεθνές επίπεδο. Οι περιοδείες στο εξωτερικό ξεκίνησαν το 1951. Επίσης ο Dolin εισήγαγε, κατά τα πρώτα χρόνια, μια σειρά από εκπαιδευτικά προγράμματα, σχεδιάζοντας να προσελκύσει προς το μπαλέτο νέο κοινό. Ο Dolin έμεινε στη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή μέχρι το 1962. Τον διαδέχθηκε ο John Gilpin, ο οποίος ήταν επίσης κορυφαίος χορευτής στην εταιρεία κατά τα χρονικά διαστήματα 1950 - 1960 και 1962-1971. Η εταιρεία επεκτάθηκε, αναλαμβάνοντας εκτεταμένες εθνικές και διεθνείς περιοδείες και παρουσιάζοντας μια νέα γενιά των χορευτών, παρά την πτώχευση που κατ' επανάληψη αντιμετώπιζε. Ο Braunsweg άφησε την εταιρεία το 1965 και την ανέλαβε ο Donald Albery μέχρι το 1968, ο οποίος σταθεροποίησε τον προϋπολογισμό της εφαρμόζοντας έναν πιο ασφαλή προγραμματισμό. Η πρώην μπαλαρίνα του Royal Ballet, Beryl Grey διηύθυνε την εταιρεία το χρονικό διάστημα 1968 - 1979, αναπτύσσοντας τα τεχνικά πρότυπα, περιοδεύοντας σε μεγαλύτερο βαθμό και φιλοξενώντας διάσημους χορευτές και χορογράφους συμπεριλαμβανομένων των Leonide Massine και Rudolf Nureyev, ο οποίος διάλεξε την Eva Evdokimova ως την πρώτη μπαλαρίνα που θα ερμήνευε το ρόλο της πριγκίπισσας Aurora στην παραγωγή του «The Sleeping Beauty» το 1975. Η Evdokimova στη συνέχεια έγινε η πρίμα μπαλαρίνα του συγκροτήματος υπό την ηγεσία της Grey, συνεχίζοντας την επιτυχημένη πορεία του με σκηνοθέτες τους John Field και Peter Schaufuss.

Ήταν η  Evdokimova εκείνη η οποία πρότεινε να αλλάξει το όνομα του συγκροτήματος από London Festival Ballet σε Εθνικό Μπαλέτο της Αγγλίας, προκειμένου να αντικατοπτρίζει το ρόλο της εταιρείας ως μια κατεξοχήν εταιρεία κλασικού μπαλέτου της Βρετανίας που περιοδεύει σε εθνικό επίπεδο με προσιτές τιμές εισιτηρίων για το κοινό. Η αλλαγή της επωνυμίας έγινε γεγονός το 1989.

Έπειτα ο Ivan Nagy (μέχρι το 1993), ο Derek Deane (μέχρι το 2001) και ο Matz Skoog (μέχρι το 2006) ήταν διευθυντές της εταιρείας πριν ο Wayne Eagling, ο πρώην επικεφαλής του Εθνικού Μπαλέτου της Ολλανδίας  αναλάβει τη θέση του διευθυντή το 2006. Τον Απρίλιο του 2012, μετά την ξαφνική παραίτηση του Eagling το Φεβρουάριο του ίδιου έτους, ανακοινώθηκε πως η κορυφαία μπαλαρίνα του Royal Ballet, Tamara Rojo θα αναλάβει την θέση της Καλλιτεχνικής Διευθύντριας του ENB στο τέλος της σεζόν 2012, δηλαδή τον Αύγουστο του ίδιου έτους. 

Καλλιτεχνικοί Διευθυντές του English National Ballet

Sir Anton Dolin (1950-1962)

John Gilpin (1962-1968)

Dame Beryl Grey (1968-1979)

John Field  (1979-1984)

Peter Schaufuss (1984-1990)

Ivan Nagy (1990–1993)

Derek Deane (1993–2001)

Matz Skoog (2001–2006)

Wayne Eagling (2006–2012)

Από το 2012 μέχρι σήμερα Καλλιτεχνική Διευθύντρια του English National Ballet είναι η διάσημη μπαλαρίνα, Tamara Rojo.

Αξιοσημείωτες παραγωγές

Le Corsaire

Το 2013, το English National Ballet έγινε η πρώτη Βρετανική εταιρεία που παρουσίασε το πλήρες σε μήκος μπαλέτο «Ο Κουρσάρος». Η παραγωγή παρουσιάστηκε σε περιοδεία στο Ηνωμένο Βασίλειο, με παραστάσεις στις πόλεις Μίλτον Κέινς, Σαουθάμπτον, Οξφόρδη, Μπρίστολ, Λονδίνο και Μάντσεστερ. Επίσης τον Απρίλιο 2014 η εταιρεία παρουσίασε το μπαλέτο «Le Corsaire» στο Teatros del Canal στη Μαδρίτη.  

Lest We Forget

Το English National Ballet παρουσίασε ένα πρόγραμμα με διάφορα μπαλέτα που δημιουργήθηκε προς τιμήν της 100ης επετείου από την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η παραγωγή με τίτλο «Lest We Forget» περιελάμβανε το μπαλέτο «The Firebird» του George Williamson, καθώς και νέα έργα χορογραφημένα από τους βραβευμένους Βρετανούς χορογράφους Akram Khan, Russell Maliphant και Liam Scarlett. Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται για την πρώτη παραγωγή στην οποία υπήρξε συνεργασία μεταξύ Khan, Maliphant και θιάσου κλασικού μπαλέτου.

Με πληροφορίες από: wikipedia.org