Patrick Dupond: Έφυγε από τη ζωή ο σταρ του χορού - Η Όπερα του Παρισιού και τα ορόσημα στην καριέρα του

Ο θρυλικός χορευτής Patrick Dupond (Πάτρικ Ντιπόν), ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή την Παρασκευή 5 Μαρτίου 2021 σε ηλικία 61 ετών. Ο σπουδαίος χορευτής πέθανε από "μια αιφνίδια ασθένεια" που αντιμετώπιζε τους τελευταίους μήνες, όπως ανέφερε η σύντροφός του Leïla Da Rocha (Λεϊλά Ντα Ροσά). Συγκινημένη είπε για τον σπουδαίο χορευτή πως "Ο Πάτρικ Ντιπόν έφυγε σήμερα το πρωί για να χορέψει με τα αστέρια". 

Ο Πάτρικ Ντιπόν ξεχώρισε το 1976 όταν κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Διεθνή Διαγωνισμό της Βάρνας στη Βουλγαρία. Το 1980 έγινε χορευτής αστέρι του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού θριαμβεύοντας με το ταλέντο του τόσο στη Γαλλία όσο και διεθνώς. Συνεργάστηκε με μεγάλα ονόματα του χορού όπως οι Ρούντολφ Νουρέγιεφ, Μορίς Μπεζάρ και Άλβιν Έιλι, ενώ το 1990 έγινε καλλιτεχνικός διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού διαδεχόμενος τον Ρούντολφ Νουρέγιεφ. Το 1997 απολύθηκε λόγω των διαφωνιών του με την νέα διεύθυνση της Όπερας ως "απείθαρχος", όπως ο ίδιος έλεγε. Αργότερα συμμετείχε σε τηλεοπτικές εκπομπές με χορό όπως το "Danse avec les stars" ("Χορεύοντας με τα αστέρια). 

Ο Patrick Dupond γεννήθηκε στις 14 Μαρτίου 1959. Ο πατέρας του τον εγκατέλειψε όταν νωρίς και μεγάλωσε με την μητέρα του, η οποία τον έγραψε στο ποδόσφαιρο και σε μαθήματα τζούντο προκειμένου να διοχετεύσει την ενέργειά του γιου της. Ο νεαρός τότε Patrick εγκατέλειψε γρήγορα αυτές τις δραστηριότητες και ανακάλυψε ότι έχει ταλέντο στο κλασικό μπαλέτο. Το ταλέντο του φάνηκε γρήγορα και ο δάσκαλός του τον συμβούλευσε να παρακολουθήσει επαγγελματικά μαθήματα μπαλέτου. Έτσι από το 1967, ο σπουδαίος Γάλλος χορευτής και καθηγητής χορού, Max Bozzoni ανέλαβε την εκπαίδευση του νεαρού τότε χορευτή, Patrick Dupond. 

Εισήχθη στη Σχολή Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού το 1969 σε ηλικία δέκα ετών. Πέρασε από τις απαραίτητες εξετάσεις εισαγωγής και συνέχισε την εκπαίδευση του ως χορευτής μπαλέτου εκεί, ενώ παράλληλα συνέχισε να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα μπαλέτου με τον Max Bozzoni. Σπούδαζε υπό την καθοδήγηση του χορευτή και δασκάλου χορού, Gilbert Mayer, όμως κύριος δάσκαλός του μέχρι το τέλος των σπουδών του ήταν ο Max Bozzoni. 

Στις 14 Μαρτίου 1975, ο Patrick Dupond έγινε δεκτός ως χορευτής του corps de ballet στο Μπαλέτο της Όπερας του Παρισιού, σε ηλικία 16 ετών. Κέρδισε χρυσό μετάλλιο στο Διεθνή Διαγωνισμό Μπαλέτο της Βάρνας στη Βουλγαρία, με τη variation του Albrecht από τη δεύτερη πράξη του μπαλέτου Giselle, του Siegfried από τη τρίτη πράξη του μπαλέτου Swan Lake, το σόλο από το μπαλέτο Études του Harald Lander, τη variation του Basilio από το μπαλέτο Don Quixote, τη διάσημη variation από το μπαλέτο Le Corsaire και μια σύγχρονη χορογραφία που δημιούργησε ο ίδιος. Τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους προήχθη σε coryphée. Χόρεψε πολλούς κύριους ρόλους σε διάσημα μπαλέτα ενώ συνέχισε την εκπαίδευση του ως σολίστ. 

Τον Δεκέμβριο του 1978 προήχθη σε πρώτος χορευτής. Στη συνέχεια χόρεψε για τους μεγαλύτερους χορογράφους, όπως ο Ρούντολφ Νουρέγιεφ, ο Άλβιν Έιλι και ο Μορίς Μπεζάρ. Έγινε χορευτής αστέρι (danseur étoile) στις 30 Αυγούστου 1984, σε ηλικία 21 ετών. Χόρεψε με κορυφαίες χορεύτριες όπως η Noëlla Pontois, η Françoise Legrée, η Monique Loudières, η Sylvie Guillem, η Isabelle Guérin, η Marie-Claude Pietragalla. Συνέχισε την καριέρα του ως χορευτής ακόμα και όταν διορίστηκε καλλιτεχνικός διευθυντής του Ballet français de Nancy το 1988. Ο Pierre Bergé (Πιερ Μπερζέ) τον διόρισε καλλιτεχνικό διευθυντή του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού σε ηλικία 31 ετών, μια θέση που κατείχε από 1990 έως το 1995. 

Συνεργάστηκε με διάσημους χορογράφους όπως οι Rudolf Nureyev, John Neumeier, Maurice Béjart, Alvin Ailey, Roland Petit, Youri Grigorovitch, Alwin Nikolais, Twyla Tharp, οι οποίοι του έδωσαν πρωταγωνιστικούς ρόλους σε μπαλέτα. Χόρεψε σε πολλές παραστάσεις, συμμετείχε σε ταινίες και δημιούργησε το θίασο χορού Dupond et ses Stars με τους κορυφαίους χορευτές Sylvie Guillem, Monique Loudières, Fanny Gaida, Manuel Legris, Jean-Marie Didière και την πιανίστα και διευθύντρια ορχήστρας, Elizabeth Cooper. Ο συγκεκριμένος θίασος περιόδευσε σε όλο τον κόσμο.

To 1997 του ζητήθηκε να είναι μέλος της κριτικής επιτροπής στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών. Η αποδοχή της πρότασης έγινε χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της διεύθυνσης της Όπερας του Παρισιού. Έτσι του πρότειναν νέο συμβόλαιο με το οποίο θα εξακολουθούσε να είναι κορυφαίος χορευτής, όμως δεν το δέχτηκε, προσέφυγε στα δικαστήρια και τελικά αποζημιώθηκε για την απόλυσή  του. Αυτό το συμβάν είναι η αρχή μιας σκοτεινής περιόδου για το χορευτή. Το 2000 ήταν θύμα ενός σοβαρού τροχαίου ατυχήματος από το οποίο δυσκολεύτηκε πολύ να ανακάμψει. Συνέχισε μαθήματα με τον μέντορα του Max Bozzoni και κατάφερε να επιστρέψει στη σκηνή στο μιούζικαλ "L'air de Paris" στο Espace Cardin με παρτενέρ του την Γαλλίδα τραγουδίστρια, Manon Landowski.

Τα επόμενα χρόνια δούλεψε ως δάσκαλος χορού, ενώ συμμετείχε σε διαγωνισμούς χορού και τηλεοπτικά προγράμματα για το χορό μεταδίδοντας τις γνώσεις του στους νεότερους χορευτές. Το 2018 και 2019 ήταν μέλος της κριτικής επιτροπής του προγράμματος "Danse avec les stars". Τα τελευταία χρόνια είχε εγκατασταθεί στο Σουασόν της Γαλλίας όπου συνεργαζόταν με τη σχολή χορού της Leïla Da Rocha, με την οποία ανέβαζαν παραστάσεις που συνδύαζαν τον κλασικό χορό με το οριεντάλ. 

Πηγές: wikipedia.org, lesechos.fr