Το μπαλέτο Serenade: Όταν ο Balanchine έδωσε κίνηση στη μουσική του Tchaikovsky

Η Marin Alsop, σύμβουλος μουσικής της Βαλτιμόρης μιλάει για αριστουργήματα της κλασικής μουσικής. Ένα από αυτά είναι η Σερενάτα για έγχορδα του Τσαϊκόφσκι που έγινε και μπαλέτο σε χορογραφία George Balanchine. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει μεγαλώνοντας ως βιολίστρια, το έργο Serenade for Strings του Τσαϊκόφσκι ήταν ένα από τα αγαπημένα και ενδιαφέροντα κομμάτια για να παίξει. Το γεγονός ότι το έργο ήταν ένα από τα βασικά στο ρεπερτόριο του Μπαλέτου της Νέας Υόρκης, όπου οι αγαπημένοι της γονείς της ήταν μουσικοί της ορχήστρας, το έκανε ακόμα πιο ξεχωριστό. Ως παιδί παρακολουθούσε τους χορευτές του New York City Ballet υπό την επίβλεψη του κορυφαίου χορογράφου George Balanchine (γνωστό ως Mr.B) να δίνουν κίνηση στη μουσική του Τσαϊκόφσκι.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά “ο Mr. B” που στεκόταν στην άκρη της ορχήστρας, πάνω από τους μουσικούς κοιτάζοντας τον κορυφαίο μαέστρο, Robert Irving, φώναζε στους χορευτές: “Ακολουθήστε τη μουσική, ακούστε, αφήστε τη μουσική να σας οδηγήσει!”. Επίσης τονίζει ότι ήταν φοβισμένη ακούγοντας τις μαγευτικές χορδές του Τσαϊκόφσκι να ξεχύνονται στο σκοτάδι.

Για τον Balanchine, η Σερενάτα για έγχορδα του Τσαϊκόφσκι ήταν ένα μεταμορφωτικό κομμάτι. Ήταν το έργο που επέλεξε να χορογραφήσει και να διδάξει τους πρώτους χορευτές στη νεοσυσταθείσα Σχολή του Αμερικανικού Μπαλέτου το 1934, λίγο μετά την μετάβαση του στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Σχολή συνεχίζει να λειτουργεί σήμερα ως στούντιο εκπαίδευσης για το Μπαλέτο της Νέας Υόρκης. Ο Μπαλανσίν ίδρυσε το θίασο μπαλέτου το 1946 και υπηρέτησε ως καλλιτεχνικός διευθυντής μέχρι το θάνατο του το 1983.

Η πρώτη παράσταση του έργου Serenade του Balanchine δεν ήταν τέλεια. Ο χορογράφος είχε διαφορετικό αριθμό χορευτών για κάθε πρόβα, αλλά ξεπέρασε τα εμπόδια αργότερα και έγινε κομμάτι της ιστορίας του θιάσου.

Η Σερενάτα με πολλούς τρόπους συνδέεται με την ιστορία του Balanchine. Στο ταξίδι του εκμεταλλεύτηκε νέες ευκαιρίες και με αποφασιστικότητα και όραμα έφερε το μπαλέτο στην Αμερική. Η Σερενάτα του Τσαϊκόφσκι είναι επίσης ένα παράθυρό στην ψυχή του συνθέτη όπου μοιράζεται τα βαθύτερα συναισθήματά του.

Υπάρχει μια φρεσκάδα και γοητεία στο έργο Serenade for Strings που δείχνει το πόσο μαγεμένος ήταν ο Τσαϊκόφσκι από τη μουσική του Μότσαρτ. Στην πρώτη παράσταση, το λαμπερό βαλς του Τσαϊκόφσκι έπρεπε να επαναληφθεί. Η εξέλιξη της μουσικής του έργου είναι εντυπωσιακή και εκλεπτυσμένη. Η φθίνουσα κλίμακα με την οποία ξεκινάει η Serenade αργότερα εξελίσσεται σε μια αύξουσα κλίμακα για να ξεκινήσει το βαλς. Ο Τσαϊκόφσκι αποτυπώνει την ρώσικη κληρονομιά χρησιμοποιώντας λαϊκά τραγούδια στο φινάλε.

Πηγή: npr.org